Nemen andere thema's het voortouw op de beurs?

In 1980 waren negen van de tien bedrijven met de grootste beurskapitalisatie Amerikaans, waarvan er zes oliemaatschappijen waren. De inflatie bereikte haar hoogtepunt na vijftien jaar van opwaartse trends gevoed door de stijging van de olieprijzen, die de Amerikaanse oliemaatschappijen dat jaar wisten te stoppen na enkele jaren van zware exploratie-investeringen.

In 1990 had de Japanse economie een indrukwekkende inhaalbeweging achter de rug, waardoor één van de grootste vastgoed- en financiële zeepbellen in de geschiedenis was ontstaan.
Vierkante meters kantoorruimte wisselden van eigenaar voor meer dan $200.000, de koers-winstverhouding van de gehele Tokyo Stock Exchange overschreed de 60 en 's werelds mooiste Van Goghs hingen aan de muren van banken en de huizen van Japanse miljardairs. Acht van de tien grootste bedrijven ter wereld waren Japans; zes waren banken.

In 2000 was het internet een exclusief Amerikaanse aangelegenheid, die de hele wereld aan het dromen bracht. Beleggers waardeerden de sector op basis van de omzetverwachtingen op middellange termijn. Zeven van de tien bedrijven met de grootste marktkapitalisatie waren Amerikaans, waarvan vier uit de technologiesector. Drie telecombedrijven, twee uit Japan en één uit Duitsland, maakten de top tien volledig. In de drie jaren daarop maakten alle technologieaandelen een steile duik. Amazon verloor 95% van zijn waarde voordat het de titaan werd die het nu is. Wie herinnert zich nog Lucent Technologies, 's werelds negende grootste marktkapitalisatie aan het begin van het millennium, nu verwaterd in Nokia?

In 2010 zag het ernaar uit dat China de grootste economie ter wereld zou worden, met een oliemaatschappij en twee banken in de top tien, tot de opkomende landen stelselmatig begonnen achter te blijven bij de ontwikkelde wereld – een trend die nog altijd aanhoudt.

In 2023 overheersen, net zoals in 2020, opnieuw de VS en de technologiesector, ditmaal met artificiële intelligentie als belangrijkste rendementsbron. Alleen het Taiwanese TSMC en het Chinese Tencent weten nog net aan te haken bij de Amerikaanse kampioenen.

Zoals onze vrienden bij Gavekal Research¹ signaleren, doet zich binnen die tienjarige cycli een dubbele verschuiving voor – van de Verenigde Staten naar de rest van de wereld en van groeithema's naar conjunctuurgevoeligere thema's of waardeaandelen. Dit lijkt te suggereren dat de volgende piek zich buiten de VS en in cyclische sectoren zal voordoen. In welk scenario zou zich in dit decennium een wereldwijd thema kunnen aandienen dat in het voordeel is van conjunctuurgevoelige waardeaandelen buiten de Verenigde Staten?

Om die vraag te beantwoorden, gaan we terug in de tijd naar 1972. Dat jaar markeert het hoogtepunt van enkele grote Amerikaanse groeiaandelen – de 'Nifty Fifty²' – die sinds de late jaren 1950 de rest van de Amerikaanse beurs mijlenver achter zich hadden gelaten. Na een stevige correctie aan het einde van de inflatiegolf van 1965 tot 1969 klommen zij op tot eind 1972, waarna een tweede vlaag van inflatie als gevolg van de oliecrisis van 1973 bruusk een einde maakte aan de suprematie van de 'Nifty Fifty'. Als we de suprematie van de 'Nifty Fifty' in de jaren 1960 vervangen door die van de Magnificent Seven³ in de jaren 2010, de inflatiegolf van 1965-1969 die de hevige correctie van de 'Nifty Fifty' veroorzaakte door de inflatie in 2020-2022 die de Magnificent Seven in 2022 sterk deed terugvallen, en tot slot de rally van 1969-1972 door die van 2023-2024, doemt een interessante analogie op.

Als we die doortrekken, zou dat de komst van een tweede inflatiegolf betekenen, die de verwachte thematische verschuiving zou kunnen teweegbrengen, terwijl ook de afwisseling tussen de VS en de rest van de wereld en tussen groeiaandelen en cyclische of waardeaandelen wordt gerespecteerd. Een tweede inflatiegolf zou hoge waarderingen namelijk kunnen schaden door de vermenigvuldigde effecten op de langetermijnrente en zwaarder kunnen wegen op de Amerikaanse markt, waar het merendeel van de niet-cyclische bedrijven met hoge groei en waarderingen is gevestigd.

De Japanse wederopstanding, de verwachte opleving van China, de versnelling in India, het broze evenwicht op de energiemarkt en de ontsporende Amerikaanse begroting kunnen andere thema's en regio's dan de megacaps uit de brede Amerikaanse technologiesector de bovenhand nemen en de inflatoire druk verder opvoeren.

Een verzwakking van de Amerikaanse dollar door het oplopende begrotingstekort zou niet-Amerikaanse aandelen in dollar in waarde doen stijgen. Daaruit afleiden dat de Amerikaanse megacaps nog dit decennium zullen worden overvleugeld door bedrijven uit andere landen lijkt ons echter nog een brug te ver, zeker omdat zij met hun technologische voorsprong en solide financiën uitermate goed gewapend zijn voor de vertraging van de wereldeconomie die zich begint af te tekenen.

Dat er een tweede inflatiegolf aankomt is een hypothese waar iets voor te zeggen valt. De kans daarop en de gevolgen ervan lijken ons groot genoeg om er in een wereldwijde portefeuillestrategie rekening mee te houden door stilaan te beginnen thematisch en geografisch te diversifiëren naar sectoren uit de 'oude economie' en achtergebleven regio's.
Laten we in alle bescheidenheid over zes of zeven jaar bijeenkomen om de verdiensten van de voorgestelde diversificatie te beoordelen, die uitsluitend gebaseerd is op een vrij duidelijk waarneembare, maar tegelijk ondoorgrondelijke conjunctuurgevoeligheid.